බම්බුව

තියන වැඩ රාජකාරි හින්දම ගෙදර (සමහරුනම් කියන්නේ මහ ගෙදර කියල. එත් මට තාමත් එක මගේ ගෙදර. ) යන්න වෙන්නේ මාසෙකට සැරයක් විතර. ඔයවගේ ගෙදර ගිය දවසක අම්ම ලස්සන කතාවක් කිව්වා.

අම්ම කුස්සියේ වැඩ කර කර ඉන්නකොට කවුද කතා කරනවා ඇහෙනවලු ගේ ඉස්සරහින්.

"නොනමහත්තය... නොනමහත්තය, මේ බම්බුව දන්නේ කොහෙන්ද?"

අම්මත් ටිකක් ඔනෙකමින් කන්දීල බැලුවාලු, අයෙත් ඇහෙනවා...

"නොනමහත්තය... මහත්තය මේ බම්බුව දෙන්න කිව්වා"

අම්මත් ඉස්සරහට ගිහින් බැලුව මොකද වෙලා තියෙන්නේ කියල.

"නෝනා මහත්තය. මහත්තය මේ බම්බුව තියන්න කිව්වා. කොහෙන්ද තියන්නේ"

බලපුවම අප්පච්චි මොකද්ද වැඩකට pipe එකක් අරන්. එක හන්දියේ ඉන්න කෙනෙකුට දීල ගෙදරින් ගිහින් දන්න කියල. එකට තමයි අර මනුස්සය බම්බුව කියල තියෙන්නේ. අම්මට මැරෙන්න හිනලු.
:D

කිරි අම්මා...

බ්ලොග් එකක් ලියනවා කියලත් සැහෙන දවසක් ගත වුණා. එත් ලියන්න හරි හමන් දෙයක් ඔලුවට අවේ නේ.

පෙරේදා ඉතා විශේෂ දවසක්. මගේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සවය. මම මගේ උපාධිය ගන්නේ අවුරුදු 7 ක් පරක්කු වෙලා. ඒකට හේතු ගොඩක් තියනවා. හේතු මෙතන කියන්න ඕනේ නේ. එත් පෙරේදා  දවසේ මත එක්ක ඉන්න ඕනෙම චරිතයක් මාත් එක්ක හිටියේ නේ. ඒ මගේ කිරි අම්ම (අප්පච්චිගේ අම්ම. ). කිරි අම්ම තමයි මම පන්තියේ පළවෙනිය වෙලා, stage එකට නැගල report එක ගන්නවා බලන්න යන්නේ හැමදම. ඒ හැමදාම කිරි අම්ම අඩනවා.. සතුටට... ඒ තරම් සංවේදී චරිතයක්....

ආදරණීය කිරි අම්මේ, ඔබට නිවන් සුව.

කාලෙකට ඉස්සර - ඇරඹුම

ගොඩක් කලෙක ඉදන් බ්ලොග් එකක් හරියට කරන්න හිතාගෙන උන්නේ. ටෙච් ටෝක් ලිව්වා, day-today life ලිව්වා, English වලින් ලිව්වා,  සිංහලෙන් ලිව්වා,එකක්වත් කෙරුනේ නෑ. ඕනේ එකක් කියල ආයේ එකක් ලියන්න ගත්තා සිංහලෙන්.

හරියටම මාතෘකාවක් නම් හිත ගන්න බෑ. හිතට එන දේ ලියනවා. බලමු මේ පාරවත් පොස්ට් දහයක්වත් ලිය ගන්න පුළුවන් වෙයිද කියල.

වැඩිපුරම බ්ලොග් එකක් සිංහලෙන් ලියන්න මාව පෙලබෙව්වේ Google Transliteration සහ සිංහල බ්ලොග් කරුවන්ගේ සංසදය. ඒ අයටත් පින් දීලම වැඩේ පටන් ගත්තා එහෙනම්.

අහ්.. කියන්න බැරි උනානේ.. කාලෙකට ලිස්සර කියල තිබුනට, ලියන හැම දේම පරණම දේවල් නෙවෙයි. එත් ඕනෙම අලුත් දෙයක් පරණ වෙන හින්ද තමයි "කාලෙකට ඉස්සර" කියලදැම්මේ. තව දෙයක්, අක්ෂර වින්‍යාසය, ව්‍යාකරණ වගේ දේවල් ගැන මගේ සැලකිල්ලක් නේ.