බ්ලොග් එකක් ලියනවා කියලත් සැහෙන දවසක් ගත වුණා. එත් ලියන්න හරි හමන් දෙයක් ඔලුවට අවේ නේ.
පෙරේදා ඉතා විශේෂ දවසක්. මගේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සවය. මම මගේ උපාධිය ගන්නේ අවුරුදු 7 ක් පරක්කු වෙලා. ඒකට හේතු ගොඩක් තියනවා. හේතු මෙතන කියන්න ඕනේ නේ. එත් පෙරේදා දවසේ මත එක්ක ඉන්න ඕනෙම චරිතයක් මාත් එක්ක හිටියේ නේ. ඒ මගේ කිරි අම්ම (අප්පච්චිගේ අම්ම. ). කිරි අම්ම තමයි මම පන්තියේ පළවෙනිය වෙලා, stage එකට නැගල report එක ගන්නවා බලන්න යන්නේ හැමදම. ඒ හැමදාම කිරි අම්ම අඩනවා.. සතුටට... ඒ තරම් සංවේදී චරිතයක්....
ආදරණීය කිරි අම්මේ, ඔබට නිවන් සුව.
ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන්වීම දුකක් නේ අයියා
ReplyDelete